در بسیاری از منابع شیعه و اهل سنت آمده است که امام حسن(ع) با خوراندن زهر به شهادت رسید.
طبق برخی گزارشها، او را پیش از شهادت نیز چند بار مسموم کرده بودند، اما نجات یافته بود.
در مورد مسمومیت آخر که به شهادت وی انجامید، شیخ مفید گفته است معاویه وقتی تصمیم گرفت برای ولایتعهدی پسرش یزید بیعت بگیرد، صد هزار درهم برای جعده دختر اشعث بن قیس (همسر امام حسن) فرستاد و به او وعده داد که در قبال مسموم کردن شوهرش، او را به ازدواج یزید درخواهد آورد.
نام جعده به عنوان قاتل حسن بن علی(ع) در منابع اهل سنت نیز آمده است.
مادلونگ معتقد است مسئله جانشینی معاویه و تلاش او برای ولایتعهدی یزید، روایات مسموم شدن امام حسن به تحریک معاویه و به دست جعده را تایید میکند. گزارشهای دیگری، هند (یکی از همسران امام حسن)یا یکی از خادمان او را عامل مسموم کردن او دانستهاند. گفتهاند حسن بن علی(ع) ۳ روز یا ۴۰ روزیا دو ماه پس از مسموم شدن درگذشت.
نقل شده است پس از درگذشت امام مجتبی(ع)، شهر مدینه یکپارچه شیون و گریه شد. نیز گفتهاند هنگام خاکسپاری، قبرستان بقیع پر از جمعیت شد و تا هفت روز بازارها تعطیل بود. از برخی منابع اهل سنت نقل شده است که نخستین خواری برای عرب، درگذشت حسن بن علی(ع) بود.